Κυριακή 3 Μαΐου 2009

ΣΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ

Η ώρα είναι 8 το πρωί. Με διάθεση κοιμισμένη και βαρύ βήμα ο κύριος Χ. κατευθύνεται προς τη στάση του λεωφορείου. Μπαίνει, πιάνει τη χειρολαβή και αφήνει το λεωφορείο να τον κουνήσει στο ρυθμό του. Ο εγκέφαλος όμως έχει άλλη γνώμη.Το βλέμμα του τριγυρίζει και χώνεται κάτω από το δέρμα και το κεφάλι των διπλανών του. Αηδιαστικό. Όχι τα ίδια πάλι σήμερα. Δεν γίνεται τίποτα. Αφήνεται...
Μια γυναίκα μεσόκοπη ανεβαίνει. Έχει κοιλιά φουσκωμένη, θυμίζοντας έγκυο. Το βλέμμα της χωρίς ιδιαίτερη φλόγα περιπλανιέται και μετά απλανές καρφώνεται στο κενό. Οι λιγοστές θέσεις γεμάτες. Στο επόμενο τράνταγμα του λεωφορείου ζωντανεύει και κατευθύνεται προς ένα κύριο περίπου 60 χρονών. Τον κοιτάζει και πολύ φυσικά του ζητάει να σηκωθεί γιατί θέλει να καθίσει. Ξαφνιασμένος εκείνος στην αρχή την αγνοεί κάνοντας οτι δεν ακούει, μετά όμως από την δεύτερη διαδοχική απαίτησή της αγανακτισμένος απαντά:
-Καλά θα σηκωθώ εγώ να καθίσεις εσύ;
-Είμαι έγκυος, απαντά εκείνη ακουμπώντας απαλά την κοιλιά της.
Το θυμωμένο βλέμμα του κυρίου μετατρέπεται μέσα σε δευτερόλεπτα σε βλέμμα γεμάτο τύψεις ενώ ταυτόχρονα σηκώνεται από τη θέση του, κοιτώντας ικετευτικά τους γύρω του και μονολογώντας -αν είναι έτσι εντάξει, αν είναι έτσι, δεν το ήξερα.
Σιωπή απλώνεται στο λεωφορείο.
Ο εγκέφαλος του κυρίου Χ εξακολουθεί άπληστος και γεμάτος χαρά να παρακολουθεί.
Τα μάτια των ηρώων διασταυρώνονται στα γρήγορα.
-Αν ήξερα ότι ήταν έγκυος θα σηκωνόμουν αμέσως. Αφού το έχει ανάγκη. Δεν μου το είπε από την αρχή όμως, μουρμουρίζει ο φίλος μας σε μια ηλικιωμένη που γύριζε από την λαϊκή και το μόνο που την ενδιέφερε ήταν μην φύγουν τα πορτοκάλια που κρατούσε σε μια ασφυκτικά γεμάτη σακούλα.
Σιωπή.
Ξαφνικά η γυναίκα κοιτώντας τον στα μάτια λέει:
-Είσαι ανισσόροπος.
Η έκπληξή του ήταν τόσο μεγάλη που κοκκίνισε ολόκληρος απο την προσπάθεια να βγάλει από το στόμα του τα λόγια που λες και είχαν σφηνώσει εκεί. Δύο τρία κεφάλια εκεί τριγύρω γυρνούν, ξυπνώντας από το λήθαργο και κοιτούν βαριεστημένα.
-Ξέρετε ήρθε να καθίσει και δεν ήξερα.... και τώρα με λέει ανισόρροπο, εξιστορεί χωρίς ανάσα σε κάποιον διπλανό. Εκείνος κουνάει καταφατικά το κεφάλι δίνοντας στον κύριο μας ελάχιστη ικανοποίηση αλληλοκατανόησης.
-Είσαι ανισσόροπος
-Ξέρετε ήρθε να καθίσει.... συνεχίζει ο κύριος με ένα ίχνος απελπισίας στη φωνή του.
Στην επόμενη στάση η γυναίκα σηκώνεται με ευκολία από την θέση της, ρίχνοντας ένα ειρωνικό ,απαθές χαμόγελο στον ανταγωνιστή της και κατεβαίνει.
-Δεν είναι έγκυος, χαζή είναι, ακούγεται μουρμουριστά μια φωνή από το λεωφορείο.
-Ξέρετε ήρθε να καθίσει... μονολογεί ο κύριος σε ανυποψίαστους επιβάτες.
Μετά από λίγο κατεβαίνει. Καθώς το λεωφορείο αφήνει πίσω του τη στάση αφήνει και το κύριο μας να εξιστορεί, κουνώντας τα χέρια, με απλανές βλέμμα την ιστορία του.
-Χαζός είναι, ξανακούγεται η ίδια φωνή.
-Ποιός ξέρει, απαντά κάποιος άλλος.
Ο εγκέφαλος του κυρίου Χ. είναι όλο χαρά. Καθώς δεν του αρέσει το θέατρο αυτές οι καθημερινές ιστορίες είναι ότι πρέπει.
-Αηδία, σκέφτεται ο κύριος Χ.


3 σχόλια:

  1. Σ' ευχαριστώ που πέρασες απ' το blog μου και εγκαταστάθηκες στον τόπο μου! Εύχομαι να σε ανταμείψουν οι αναρτήσεις μου. Σου εύχομαι καλή έμπνευση απ' την καθημερινότητα ή απ' όπου αλλού την αντλείς.
    Τα σχόλια κι οι σκέψεις πάνω στις αναρτήσεις μου είναι πάντοτε ευπρόσδεκτες. Καλή αρχή και καλή συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χαίρομαι που νέοι άνθρωποι στέκονται απέναντι σε τέτοια περιστατικά
    Διάβασε κάτι αντίστοιχο στο
    http//:nefelis-haiku.blogspot.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν λειτουργεί ο σύνδεσμος που έγραψες αλλα βρήκα μια άκρη μέσα απο το προφίλ σου.
    Σε ευχαριστώ που γράφτηκες και που άφησες τη σκέψη σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή