Επταπυργίου

Επταπυργίου 32. Γκύζη.

Σκηνή Πρώτη. Μπαλκόνι με θέα τη δυσάρεστη οσμή των ανίκανων χεριών και των αστείων κεφαλιών. Πάτωμα μωσαϊκό, καθαρισμένο. Ζεστός καφές και ψίχουλα για τα περιστέρια.

Σκηνή Δεύτερη. Ο μπάτσος ουρλιάζει και χτυπάει. Γυναίκα, υποταγή. Μαύρα μαλλιά και φτωχά δάκρυα πλημμυρίζουν το απέναντι μωσαϊκό.

Σκηνή Τρίτη. Ένα τσούρμο γάτες τυλίγονται γύρω από το αλεπουδί μαλλί. Φτυσίματα και βρισιές από δύο πόδια που πατούν σε σίδερα, ανάθεμα πόσα εκατοστά για μπαλκόνι.

Ζωή εκατοστών. Ζωή αστεία.  Δεν το μπορώ έτσι. Θα κοπεί η ανάσα.

Σκηνή Τέταρτη. Σιωπή. Νύχτα. Ρημαδιασμένα όνειρα που δεν είδαν φως, δονούν και ταλαιπωρούν τα σώματα των από πάνω. Σε λίγο θα ξεράσουν την εμετική ανικανότητα τους στο μπαλκόνι μας. Το μωσαϊκό θέλει καθάρισμα.

Η γλάστρα μου γνέφει:

-          Σ ‘ αρέσει  ε;

-          Όχι, της μολογώ, πεθαίνω.

Σκηνή Πέμπτη. Κάτι ξεχασμένες ορμόνες και καύλες ξεπηδούν από το πάτωμα, τους τοίχους, το ταβάνι. Το μπαλκόνι καίει, μυρίζει ιδρώτας.

Καλοκαίρι. Παλιό.

Σκηνή Έκτη. Η γυναίκα επαναστατεί κι η θάλασσα της, πλένει το μωσαϊκό.

Αέρας, δροσιά. Αναπνοή. Αθήνα.

Η γλάστρα μου ξαναγνέφει:

-          Σου αρέσει ε;

-          Ω, ναι , της μολογώ πατώντας χορευτικά τις πατούσες μου στο ξάστερο μωσαϊκό.  

Σκηνή Έβδομη. Ποτέ ξανά. Τέλος.

Γ.Δχ