ΑΓΑΠΗΤΟ ΜΟΥ BLOG

Mμμμ ξέρω έχω πολύ καιρό να σε κοιτάξω. Ξέρεις κάτι όμως το χάρηκα. Το ευχαριστήθηκα. Ήσουν και εσύ ένα κομμάτι της καθημερινότητας μου αυτής που για κανα μήνα περίπου και κάτι προσπάθησα να ξεχάσω. Τώρα με τραβάει πίσω χωρίς να το θέλω. Οπότε θα γυρίσω και σε σένα σιγά σιγά. Εξάλλου δεν με έχεις πειράξει σε τίποτα. Είσαι εδώ και απλά φιλοξενείς το μυαλό μου. Δεν κάνεις τίποτα κακό. Άραγε γιατι θέλησα να σε αποδιώξω μαζί με την καθημερινότητα; Ώρες ώρες έχω την εντύπωση οτι με καταπιέζεις. Κι εσύ και οι τοίχοι που βρίσκονται πάντα γύρω μου και αυτή η οθόνη που σε φιλοξενεί και μπαστακώθηκε ύπουλα πρώτη πρώτη στην αντίληψη μου ως απαραίτητη χρήσιμη όμορφη διασκεδαστική.
Τι λές; Ε ναι εντάξει θα το κουβεντιάσω με τον ψυχαναλυτή μου, εντάξει μη φωνάζεις...