ΕΚΛΟΓΕΣ;

Πέρασε πριν μια δυο μέρες και το ντιμπέιτ. Στήθηκαν 5 άνθρωποι μπροστά από μια κάμερα και δέχτηκαν ερωτήσεις. Για να απαντήσουν πράγματα που ξέρουμε έτσι και αλλιώς τη γνώμη τους. Λες και αν έχεις πρόβλημα εσύ με κάποιον και τον στήσεις μπροστά σε 6 τύπους που του κάνουν ερωτήσεις, θα λύσεις το πρόβλημα σου ή θα μάθεις κάτι καινούργιο. Εντωμεταξύ πως γίνεται πάντα κερδισμένος να βγαίνει από το ντιμπέιτ αυτός που προηγείται και στις δημοσκοπήσεις, δεν έχω καταλάβει. Μάλλον δεν ακούμε καν τι λένε. Και το βασικό επιχείρημα όλων το ότι είναι καθήκον σου σαν πολίτης να πας να ψηφίσεις.
Το αίσθημα της πολιτικής ευθύνης είναι κάτι που πηγάζει στους περισσότερους ανθρώπους από μέσα τους. Αν δεν πηγάζει το πρόβλημα είναι στο πολιτικό σύστημα και όχι στην βαρεμάρα να σηκωθείς να πας μέχρι την κάλπη. Δεν είναι όμως χαζοί. Ξέρουν ποιους θα ψηφίσεις αν θα ψηφίσεις. Ξέρουν ότι την ώρα που πας να ρίξεις τον φάκελο είναι που σε πιάνουν όλες οι φοβίες αφού οι ίδιοι σε έχουν διαποτίσει με αυτές. Κι έτσι πηγαίνεις, φοβάσαι το οτιδήποτε καινούργιο, ψηφίζεις τα ίδια, οπότε το μόνο που σου μένει μετά είναι να καταδικάζεις μιξοκλαίγοντας αυτό που εσύ ψήφισες. Τουλάχιστον κλάψε για την υποτιθέμενη ελευθερία σου.