Άλλος Ένας Γύρος

Σε μια ανθισμένη λεμόνια 

δύο το βράδυ καθισμένος,

με πιτζάμες και μπουφάν παλιό

θεωρώντας μυστικά ότι με βλέπει ο κόσμος όλος

πίνω - τάχα βαριά- αλκοόλ 

γιορτάζοντας της μέρας μου την ιστορία 

το άνοιγμα μου στη βαθύτερη αλήθεια 

που όλο και πιο σπάνια συμβαίνει.

Έχω νομίζετε διαφορά -η αξίζω πιότερο;-

από το λιοντάρι που βρυχάται στην ακμή του

μεσάνυχτα πάνω στο λόφο;

ή από το μυρμήγκι που όλο το θέρος 

σπόρους περισσότερους 

από όλη την αποικία του σύναξε;

Δεν έχω σας το λέω με πλήρη επίγνωση.

Ξέρω πόσο ασήμαντη είναι τούτη 

η μεγαλειώδης στιγμή μου.

Μα είναι η ολοδική μου.

Και δεν έχω πια πολλά ολοδικά μου 

-πέρα από τα χρήματα μου-.

Η ησυχία, το τριζονι, τα άστρα, το σκοτάδι 

το μοίρασμα, το δέρμα, η αγάπη 

δεν μου λένε τίποτα από καιρό.

Αφήστε με την στιγμή μου να χαρώ.

Για σας είναι ένα καθόλου

για την ιστορία ένα τίποτα

μα για μένα είναι η στιγμή μου

το γέλιο μου

το δάκρυ μου

το εγώ μου.